دیوان حافظ: غزل شماره 124

 دیوان حافظ: غزل شماره 124

تفسیر فال

گذشت و عفو در زندگی بشری از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. عفو با بزرگان و انسان‌های بزرگ‌منش گره خورده است، زیرا آن‌ها به خوبی می‌دانند که لذت و شادی ناشی از گذشت در مقایسه با تلخی انتقام و کینه ورزی قابل قیاس نیست. عمر انسان مانند بادی می‌گذرد و هر لحظه‌اش ارزشمند است. بنابراین، نباید فرصت‌های طلایی را از دست بدهید؛ چرا که زمان هرگز به عقب برنمی‌گردد. همچنین، دل‌های خسته و نگران را با محبت و گذشت خود تسکین دهید؛ زیرا دستیابی به آرامش دل دیگران ثوابی بالاتر از این عمل نیکو ندارد. این عمل نه تنها برای دیگران بلکه برای خود شما نیز آرامش روحی به ارمغان خواهد آورد.

غزل حافظ: شماره ۱۲۴

  • آن که از سُنبُلِ او، غالیه تابی دارد
  • باز با دلشدگان ناز و عِتابی دارد
  • از سَرِ کُشتهٔ خود می‌گذری همچون باد
  • چه توان کرد؟ که عمر است و شتابی دارد
  • ماهِ خورشید نُمایَش ز پسِ پردهٔ زلف
  • آفتابیست که در پیش سَحابی دارد
  • چشمِ من کرد به هر گوشه روان سیلِ سرشک
  • تا سَهی سَروِ تو را تازه‌تر آبی دارد
  • غمزهٔ شوخِ تو خونم به خطا می‌ریزد
  • فرصتش باد که خوش فکر صوابی دارد
  • آب حَیوان اگر این است که دارد لبِ دوست
  • روشن است این که خِضِر بهره سرابی دارد
  • چشمِ مخمورِ تو دارد ز دلم قصدِ جگر
  • تُرک مست است مگر میلِ کبابی دارد
  • جانِ بیمارِ مرا نیست ز تو روی سؤال
  • ای خوش آن خسته که از دوست جوابی دارد
  • کِی کُنَد سویِ دلِ خستهٔ حافظ نظری
  • چشمِ مستش که به هر گوشه خرابی دارد

پخش صوتی غزل

دانلود فایل صوتی غزل

شاهد فال

در فال حافظ معمولا به غزل بعدی، شاهد فال میگویند، و در صورتی که پاسخ خود را به طور کامل پیدا نکنید میتوانید به سراغ شاهد فال بروید.
نقل است بیت یک یا سه یا پنج شاهد فال میتواند پاسخ شما باشد.

مشاهده شاهد فال

غزل در قالب تصویر

تصویر غرل به صورت یکجا

فال حافظ


دانلود برنامه فال حافظ
فال حافظ آلامتو
فال حافظ سلام دنیا